Najważniejsze jest żeby rodzice zrozumieli, że dziecko uczy się grać na skrzypcach nie po to by zostać wybitnym wirtuozem, lecz po to aby być lepszym, mądrzejszym – bardziej po ludzku rozumiejącym świat człowiekiem.  

Nie do przecenienia jest również fakt częstszego obcowania ze sobą dziecka i rodzica.

Na tym polega fenomen metody, że efekty pojawiają się wówczas gdy rodzic zaangażuje się i znajdzie czas na codzienną systematyczną zabawę ze skrzypcami, a później systematyczne ćwiczenie.  

Na samym początku nauki to rodzic uczy się gry na skrzypcach prostego utworu, w ten sposób poznaje skalę wyzwań jakie później czekają jego dziecko.  

Wspólna pasja do muzyki nierzadko wzmaga emocjonalne więzi łączące rodzica i dziecko.